Subalpski vunasti štakor (Mallomys istapantap) naučno je opisan tek 1989. godine, a te informacije potječu iz muzejskog primjerka.
Životinja je viđena živa samo jednom u posljednjih 30 godina i nikada nije fotografisana; jedine slike (osim onih primjerka) su oslikane ilustracije iz 1995. Međutim, češki doktorand František Vejmělka odlučio je krenuti u potragu.
Šestomjesečna ekspedicija na otok Nova Gvineja natjerala je Vejmělku da blisko sarađuje s lokalnim autohtonim zajednicama. Grupe su istraživale najviši vrh Papue Nove Gvineje, planinu Wilhelm, a Vejmělka je dokumentovao 61 vrstu sisavaca na planini.
“Da nije bilo autohtonih lovaca koji su me pratili u planinama i pomogli mi pronaći životinje, nikada ne bih mogao prikupiti ove podatke”, rekao je Vejmělka u izjavi.
Ključno je bilo to što je tokom putovanja Vejmělka uspio pronaći vunastog štakora. Štakor je otkriven na nadmorskoj visini između 3700 i 3200 metara. Korištenjem foto-zamki i odlaskom u noćni lov s lokalnim zemljoposjednicima, Vejmělka je postao prva osoba koja je snimila slike i videozapise te vrste.
Vejmělka je također uspio uzeti mjere za pet odraslih mužjaka, koji su težili između 995 grama i 1,5 kilograma. Uz to je pregledan i sadržaj želuca, koji je sadržavao prehranu uglavnom sastavljenu od vrsta paprati, što potvrđuje biljojedu prehranu.
Vejmělka je također primijetio osobinu koja nije spomenuta ni u jednoj referenci o subalpskom vunastom štakoru: jaku, crvenkastosmeđu boju na prsima životinja, i mužjaka i ženki, koje su uočene u divljini.
“Kombinacija modernih i tradicionalnih metoda detekcije, obogaćenih golemim tradicionalnim znanjem o lovu autohtonih zajednica, rezultirala je prvim zapisima o primjercima ovog izvanrednog glodavca u više od 30 godina i prvim naučnim opažanjima živih životinja”, objašnjava Vejmělka u radu, piše IFLScience.
(24sata.info)